door Hanneke Aerts
Terwijl de lucht langzaam van loodgrijs naar inktblauw verandert zie ik de lichten van de vuurtoren op Ameland aangaan. Rond en rond gaat het licht. Een baken van hoop en richting voor mensen op zee.
Ik vind het een geruststellend gezicht, ondanks de regen, het donker, de stormen, blijft het altijd schijnen om richting te geven aan mensen die het nodig hebben.
Afgelopen jaar was een raar jaar, een moeilijk jaar voor veel mensen. Een jaar dat veel van ons graag achter zich laten. Angst, wantrouwen en beperkingen speelden dit jaar een grote rol en ons jaar is heel anders verlopen dan we vorig jaar rond deze tijd konden bedenken.
Voor veel mensen is het een jaar geweest van ziekte, verdriet, verlies en eenzaamheid. Maar toch hebben we ook geleerd over saamhorigheid en behulpzaamheid. Gezinnen kregen meer tijd voor elkaar en het we leerden onze vrijheid en de kleine dingen in het leven meer te waarderen.
Ik zie uit naar een nieuw jaar, naar nieuwe uitdagingen en nieuwe kansen. Ook al merk ik dat ik dit jaar wat afwachtend ben, we weten immers niet hoelang Corona het openbare leven nog ontwricht, hoeveel mensen nog ziek worden en in het algemeen; welke dingen er nog op ons pad gaan komen.
Maar terwijl ik hier zit te schrijven en kijk naar de steeds donker wordende hemel en de steeds helder schijnende vuurtoren besef ik me ook dat God, net zoals deze vuurtoren, altijd standvastig aanwezig is en zal zijn. Hij zal altijd de weg wijzen en altijd onze hoop zijn.
Voor 2021 wens ik jullie allemaal toe dat jullie die standvastige liefde en aanwezigheid van God zullen ervaren en dat Hij jullie de weg zal wijzen.
De Heer is mijn licht, mijn behoud, wie zou ik vrezen? Bij de Heer is mijn leven veilig, voor wie zou ik bang zijn? (Psalm 27:1)