Elisa de Bruijne
Hoi hoi, mijn naam is Elisa de Bruijne. Ik ben eigenlijk super verrast dat ik ben gevraagd om mij voor te stellen. Ik vind het leuk om te vertellen wat er nu gaande is in mijn leven en wat ik belangrijk vind.
Allereerste zal ik wat meer vertellen over wat ik doe en wie ik ben. Ik ben 17 jaar oud en ga na de zomer naar het derde jaar van m’n vervolgopleiding. De opleiding die ik volg is op het Nimeto in Utrecht. Daar volg ik styling, interieur en vormgeving. Ik hou dus erg van creatief bezig zijn :)
Op het moment vind ik fotostyling een van de leukste dingen om te doen en mij in te verdiepen.
Buiten mijn opleiding om vind ik het belangrijk om tijd te besteden met mijn vrienden. Ik haal daar namelijk heel veel energie uit. Wat ik heb geleerd over vriendschappen is dat ze komen en gaan. God heeft mij hier ook echt bij gezegend. Ik heb namelijk een paar goeie vrienden waarvan ik weet dat het echt goed zit. Dit voelt voor mij echt als een zegen. Als ik samen met ze ben, kan ik alles loslaten en puur genieten.
Verder probeer ik nu te vertrouwen op Gods timing en plan. Hij weet wat ik nu nodig heb en ik geloof, als ik daarop vertrouw, dat het allemaal vanzelf komt.
Ik zeg het wel heel makkelijk “vertrouwen op Gods plan”, maar het is soms best wel een strijd. Niet alleen met vriendschappen, maar nog met zoveel meer dingen. Dit heb ik ook met relaties of met dromen en verlangens. Je maakt heel veel van je keuzes zelf en soms vergeet je Jezus of God hierbij te betrekken.
Dat heb ik in ieder geval... en ben vast niet de enige.
Ik denk dat het vooral rond mijn leeftijd lastig is om je niet mee te laten slepen door de sociale druk en alle verwachtingen.
Wat ik wel heb gemerkt is dat als ik iets bij God neerleg dat het zoveel rust kan geven. Deze rust ervaar ik doordat ik iets neerleg bij de God die letterlijk hemel en aarde heeft gemaakt. En Hij heeft alleen maar het beste met je voor. Dus als ik iets wil maar het niet meteen krijg, of wanneer God met iets anders komt, dan vertrouw ik daar op.
Ik ga al naar Sefanja voor zolang ik me kan herinneren. In deze kerk ben ik opgegroeid en ook gevormd tot wie ik nu ben. Vorig jaar november heb ik mij hier ook laten dopen.
Ik zit ondertussen in de oudste buddy groep. Ondanks dat we vaak zijn gewisseld van leiders is de groep wel heel leuk. Ik ben echt erg blij met ons clubje!! Voor mijn gevoel zijn we er allemaal voor elkaar als het nodig is, maar hoeven we ook niet constant met elkaar te praten om het gezellig te houden. Ook hebben we allemaal respect voor elkaars mening en manier van leven. Een groep waarin je gewoon mag komen zoals je bent!
Ik heb in de kerk een lange tijd meegeholpen bij de kinderdienst. Ik ben hier ook alweer een tijd mee gestopt. De kinderdiensten zijn naar mijn mening super belangrijk, ook omdat ik hier zelf naartoe ben geweest. Al is het maar eens in de week, voor mij was het vroeger wel heel goed.
Ik heb nu al een tijdje geen rol in de kerk. Dit zou ik wel weer willen, maar weet nog niet zo goed wat ik dan zou willen doen. Ik denk dat er gewoon iets op m’n pad moet komen en dan zie ik wel weer verder. Eerst wilde ik niet zoveel betekenen voor de kerk. Ik dacht: Dat doen anderen wel. Maar nadat ik was gedoopt, besefte ik dat het ook echt een zegen kan zijn om iets te betekenen. Het is natuurlijk fijn voor de kerk dat er mensen willen helpen, maar het is ook zo belangrijk voor jezelf. God ziet ook dat je extra tijd en moeite doet om Hem te dienen. En ik geloof dat dat ook beloond word om zo maar te zeggen.
Toen ik nog kinderdienst deed, kostte het mij best wel veel energie. Als ik eenmaal klaar was had ik het naar m’n zin gehad. Al die blije en enthousiaste kindjes zijn het echt waard.
Mijn relatie met God heeft soms z’n ups and downs. Maar dat komt door mezelf. Ik merk dat ik mij zo snel laat meeslepen door alle drukte, dat ik soms vergeet om “Jesus time” te nemen. Als ik een langere tijd minder tijd investeer aan het groeien in m’n relatie met God, merk ik dat ik het steeds moeilijker vind om er weer in te komen. Hier baal ik dan zo erg van... omdat ik het verlangen wel heb. Wat voor mij echt momenten zijn om te connecten met Jezus is vooral buiten in de natuur. Ik ben echt een “sunset lover”. Dat brengt mij echt puur geluk. Als ik dan die kleuren zie en die prachtige wolkjes, is het eerste wat ik doe God danken. Vervolgens tot rust komen en bidden. Ik denk dat dat het laatste is wat ik zou willen vertellen/ meegeven.
Zoek je rust bij God in alle chaos om je heen. En onthoud: “You’re beautiful and loved”. Bedankt voor het lezen en hopelijk heb je er iets uit kunnen halen of vond je het gewoon leuk om te weten wat ik belangrijk vind in mijn leven op het moment!